Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010
Τα τύμπανα του πολέμου ήχησαν.
Τι είναι εκείνο άραγε που ήταν η αιτία ποία άραγε στάθηκε η αφορμή.
Αρκετή μια λέξη και το πρώτο τύμπανο χτύπησε,
Κάτι που ήθελα να πω και αλλιώς ακούστηκε έδωσε το δεύτερο χτύπημα.
Δεν θέλει πολλά χτυπήματα ο πόλεμος να αρχίσει.
Πολεμοχαρή φυλή! Σε αυτήν ανήκω όσο τελικά και αν δεν μου αρέσει.
Να τρέξω να υπερασπιστώ την δόξα, την τιμή μου γιατί θίχτηκα με αυτό που είπε εκείνος ο άλλος.
Το πιστεύω μου να το υπερασπίσω. Και ναι, δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου.
Αυτό το σπαθί με πόνο και δάκρυ το έφτιαξα και αφού το έφτιαξα ξέχασα το δάκρυ που έτρεξε.
Ξέχασα τα λάθη που με έκαναν αυτό που είμαι και εσένα που τώρα το ίδιο λάθος κάνεις δεν σε συγχωρώ.
Εγώ πλέον έμαθα και εσύ δεν ξέρεις.
Εγώ τώρα ποίο έξυπνος βαδίζω ποίο μπροστά από σένα.
Το δρόμο που τώρα μαθαίνεις εγώ τον βάδισα, τον ξέρω.
Τα τύμπανα του πολέμου ήχησαν και εγώ πλέον έτοιμος κρατώ το σπαθί που δεν θα επιτρέψει σε κανένα να πει πως έχω λάθος.
Δεν έχεις δικαίωμα να μου πεις την άποψή σου αν αυτή είναι διαφορετική από την δική μου ακόμα και αν στην ζητώ.
Ακόμα δεν έμαθες πως πρέπει να συμφωνείς μαζί μου?
Εγώ ξέρω, εσύ τώρα μαθαίνεις.
Συγνώμη! Δεκτή και τώρα φίλοι, μα πρόσεχε στο μέλλον. Τα λάθη είναι για τους ανθρώπους όχι για σένα. Εσύ δεν έχεις δικαίωμα στο λάθος.
Τα τύμπανα του πολέμου ήχησαν. Τα ακούς?
Εγώ τα ακούω μα ακόμα δεν έμαθα να παλεύω!!
Πολεμοχαρής η φυλή μου. Σε αυτήν ανήκω όσο τελικά και αν δεν μου αρέσει.
Τι είναι εκείνο άραγε που ήταν η αιτία ποία άραγε στάθηκε η αφορμή.
Αρκετή μια λέξη και το πρώτο τύμπανο χτύπησε,
Κάτι που ήθελα να πω και αλλιώς ακούστηκε έδωσε το δεύτερο χτύπημα.
Δεν θέλει πολλά χτυπήματα ο πόλεμος να αρχίσει.
Πολεμοχαρή φυλή! Σε αυτήν ανήκω όσο τελικά και αν δεν μου αρέσει.
Να τρέξω να υπερασπιστώ την δόξα, την τιμή μου γιατί θίχτηκα με αυτό που είπε εκείνος ο άλλος.
Το πιστεύω μου να το υπερασπίσω. Και ναι, δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου.
Αυτό το σπαθί με πόνο και δάκρυ το έφτιαξα και αφού το έφτιαξα ξέχασα το δάκρυ που έτρεξε.
Ξέχασα τα λάθη που με έκαναν αυτό που είμαι και εσένα που τώρα το ίδιο λάθος κάνεις δεν σε συγχωρώ.
Εγώ πλέον έμαθα και εσύ δεν ξέρεις.
Εγώ τώρα ποίο έξυπνος βαδίζω ποίο μπροστά από σένα.
Το δρόμο που τώρα μαθαίνεις εγώ τον βάδισα, τον ξέρω.
Τα τύμπανα του πολέμου ήχησαν και εγώ πλέον έτοιμος κρατώ το σπαθί που δεν θα επιτρέψει σε κανένα να πει πως έχω λάθος.
Δεν έχεις δικαίωμα να μου πεις την άποψή σου αν αυτή είναι διαφορετική από την δική μου ακόμα και αν στην ζητώ.
Ακόμα δεν έμαθες πως πρέπει να συμφωνείς μαζί μου?
Εγώ ξέρω, εσύ τώρα μαθαίνεις.
Συγνώμη! Δεκτή και τώρα φίλοι, μα πρόσεχε στο μέλλον. Τα λάθη είναι για τους ανθρώπους όχι για σένα. Εσύ δεν έχεις δικαίωμα στο λάθος.
Τα τύμπανα του πολέμου ήχησαν. Τα ακούς?
Εγώ τα ακούω μα ακόμα δεν έμαθα να παλεύω!!
Πολεμοχαρής η φυλή μου. Σε αυτήν ανήκω όσο τελικά και αν δεν μου αρέσει.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
